Wees kritisch ten aanzien van ijzersupplementen:
Alles in ons lichaam werkt samen en zo is het belangrijk om een idee te hebben dat het een systeem is.
Je hebt elke dag 18 milligram ijzer nodig. Meer dan de helft van het ijzer dat we binnenkrijgen, komt uit voedsel waar extra ijzer aan is toegevoegd. Sommige ontbijtgranen hebben zelfs 24 milligram ijzer per portie. IJzersupplementen kunnen 15-60 milligram ijzer bevatten.
Je lichaam kan maar ongeveer 1,2 milligram ijzer per dag kwijt, ongeacht hoeveel je binnenkrijgt. Ons lichaam heeft geen manier om dit overtollige ijzer te verwerken, behalve door bloedverlies. Het teveel aan ijzer wordt eerst opgeslagen in de lever, maar kan zich ophopen in elk lichaamsweefsel, wat verschillende ziektes kan veroorzaken. Zelfs het ijzer dat ons lichaam verlaat via ontlasting kan schade veroorzaken aan de darmen. Het teveel aan ijzer kan ook zorgen voor stress en schade aan weefsels in ons lichaam en kan onze energieproductie verstoren. Dit heeft invloed op ons hele lichaam. IJzer is in dit geval een heel giftig metaal.
Wat betekent dit? Ook al kan het lijken alsof je weinig ijzer in je bloed hebt, er zit wel genoeg in je lichaam. Het probleem is dat we het teveel aan ijzer niet goed kunnen kwijtraken. Laten we deze veelvoorkomende en verkeerd begrepen aandoening opnieuw bekijken!
Is je ijzer laag in je bloed?
Om ijzer uit de cellen in je bloed te krijgen, heb je genoeg ceruloplasmine nodig (ook wel bio-beschikbaar koper genoemd).
Wat betekent dit? Je kan een laag ijzergehalte in je bloed hebben, terwijl je nog genoeg ijzer in je lichaam hebt opgeslagen.
Wat betekent dit? Als de dokter zegt dat je een laag ijzergehalte hebt, hoef je niet per se MEER IJZER te nemen. Ceruloplasmine is belangrijk voor het verplaatsen van ijzer. Misschien heb je meer bio-beschikbaar koper nodig in plaats van meer ijzer.
Wat gebeurt er als je gewoon meer ijzer neemt om je lage ijzergehalte te corrigeren? Als je lichaam het ijzer niet goed kan reguleren, heeft het toevoegen van meer ijzer gevolgen. Ongebonden en te veel ijzer kan zich ophopen in elk weefsel van je lichaam. Het wordt aangetrokken tot beschadigd weefsel, wat leidt tot stress en beschadiging van cellen en het potentieel heeft om vele ziekten te veroorzaken of te verergeren.
IJzerproblemen en inactieve bacteriën: de hypothese voor langdurige ontstekingsziekten
Er zijn kleine beestjes, zoals virussen, bacteriën, schimmels en parasieten, die ons ziek kunnen maken. Als we te veel ijzer hebben dat niet gebonden is aan andere stoffen in ons lichaam, dan kunnen deze beestjes actief worden en een ontsteking veroorzaken die leidt tot langdurige ziekten.
Onderzoek heeft aangetoond dat veel voorkomende ziekten, zoals suikerziekte, hart- en vaatziekten, reuma en Alzheimer, te maken hebben met ontstekingen en problemen met ijzer in ons lichaam.
Het is belangrijk om te weten dat een teveel aan ijzer voor iedereen een probleem kan zijn, niet alleen voor mensen met langdurige ziekten. We kunnen ijzer niet kwijtraken, behalve door te bloeden. Dit betekent dat het zich kan ophopen in ons lichaam en gezondheidsproblemen kan veroorzaken, vooral als we te veel ijzer binnenkrijgen door supplementen of voedselverrijking.
Als we ouder worden, kan het ijzer zich ophopen in ons lichaam en leiden tot gezondheidsproblemen. Dit kan komen door slechte voeding, slechte bodemkwaliteit, stress en een ongezonde levensstijl.
Deze informatie komt uit een onderzoek dat de verbanden onderzoekt tussen ijzerproblemen en langdurige ziekten. De auteurs van het onderzoek stellen dat we moeten begrijpen dat er altijd een oorzaak is voor gezondheidsproblemen en dat we moeten proberen deze oorzaken te achterhalen en aan te pakken. Het artikel is geschreven door Douglas B. Kell en Etheresia Pretorius en heeft PMID-nummer 29575574.
Een overmaat aan ijzer vermindert koper.
Een tekort aan koper betekent een verminderde energieproductie, productie van antioxidanten, ijzerrecycling en een toename van ontsteking en verkalking. Vaak nemen we ijzersupplementen omdat we denken dat een laag hemoglobinegehalte gelijk staat aan bloedarmoede (anemie) en de enige manier om dit op te lossen zou zijn door ijzer te slikken.
Helaas is dit niet juist. Het signaal om rode bloedcellen (RBC’s) te produceren komt van de bijnierschors, in de vorm van erytropoietine, welke afhankelijk is van koper. Wanneer dit signaal wordt ontvangen, wordt heme geproduceerd en dit proces is afhankelijk van beschikbare koper.
Een van deze factoren is het nemen van ijzersupplementen, wat de productie van heme en bio-beschikbare koper kan verminderen. Een andere factor is de verlaging van de hoeveelheid vitamine E in het lichaam, wat kan leiden tot het oxideren van onverzadigde vetten in rode bloedcellen en hemolytische anemie (broze rode bloedcellen die snel afbreken). Vitamine E is superkrachtig en helpt tegen ijzervergiftiging. Bovendien is koper wat ijzer reguleert en alles in het Reticuloendotheliale systeem (RES), dat verantwoordelijk is voor ijzerrecycling, is afhankelijk van beschikbare koper.
Zoals PhD Ray Peat zegt: “Vitamine E beschermt tegen-IJzerintoxicatie (*hemochromatose).”
Retinol (vitamine A) speelt ook een zeer belangrijke rol in de manier waarop ijzer in het lichaam wordt gebruikt. Het helpt bij het laden van koper naar zijn bio-beschikbare vorm, waardoor de stofwisseling van ijzer, koperafhankelijke antioxidanten en energieproductie worden gereguleerd. Bij tekort aan retinol leidt dit tot oxidative stress en uitputting. Retinol onderhoudt de ijzerhomeostase door modulatie van ceruloplasmin en uitdrukking van hepcidin in de lever.
Koper is wat ijzer reguleert, niet andersom. Ons lichaam heeft een gevoelig systeem genaamd het Reticuloendotheliale systeem (RES) om ijzer te recyclen. Dit systeem bestaat vooral uit monocyten en weefselmacrofagen en speelt een grote rol in hoe ons lichaam ijzer regelt door oude rode bloedcellen te recyclen en overtollig ijzer op te slaan. Maar, belangrijker nog, alles in dit systeem, inclusief de enzymen, zijn afhankelijk van beschikbare koper.
*hemochromatose, is een aandoening waarbij er te veel ijzer in het lichaam is opgeslagen.
Dit kan gebeuren door het nemen van te veel ijzersupplementen, maar het kan ook een erfelijke aandoening zijn. Te veel ijzer in het lichaam kan leiden tot schade aan organen, waaronder de lever, hart, gewrichten en pancreas. Het kan ook leiden tot vermoeidheid, pijn in de gewrichten, gewichtsverlies en veranderingen van de huid en ogen. Behandeling bestaat uit het verminderen van de ijzerinname en het verwijderen van overtollig ijzer uit het lichaam door een bloeddonatie/ aderlating en het herstellen van het Reticuloendotheliale systeem (RES).
Op YouTube kun je ondertitels vinden door naar de video te gaan die je wilt bekijken en te kijken of er een ondertitel-icoon beschikbaar is. Dit icoon bevindt zich meestal rechtsonderin de video, naast de instellingen-knop (een tandwiel).
Onthoud dat ferroportin afhankelijk is van koper, maar ook ijzer transporteert van binnen de cel naar buiten de cel, naar de bloedstroom, wat resulteert in verminderde ijzerwaarden bij bloedonderzoek. Maar ijzer wordt echt gedwongen om opgeslagen te worden in weefsels, wat het kopermetabolisme en het ijzerrecycling-systeem compromitteert. Met de tijd zal hepcidin stijgen. Volgens Morley Robbins is het een AMP (acute microbieel peptide) dat probeert pathogenen (parasieten, bacteriën, etc.) te doden door de EXPLOSIEVE stijging van ijzer. Wij vinden dat de literatuur misleidend is door het te noemen als “een ijzerhormoon dat ijzerhomeostase reguleert, invloed uitoefent en ijzerabsorptie in de darm en recycling in de hepatocyt (lever) en erytrocyt (RBC) blokkeert” (Pagan, A. et al. 2019). Maar wij geloven dat vitamine- en mineralentekorten (koper, vitamine A, ceruloplasmin, etc.) en metabolische crisis (uitputting vs energie) de aanstichters zijn en hepcidin overschaduwt. Vitamine A helpt bij het laden van koper naar zijn biobeschikbare vorm, wat ijzermetabolisme, koperafhankelijke anti-oxidanten en energieproductie reguleert. Dit is een metabolische genezingsstaat! Wanneer retinol tekort schiet, leidt dit tot geen biobeschikbare koper, oxidatieve stress, IL-1, 6 en NFKb en uitputting.
